Vlaardingen tussen 1945 en 1950
Na de Tweede Wereldoorlog brak voor velen een zeer moeilijke tijd aan. Er was gebrek aan alles. Toen de bevrijdingsfeesten voorbij waren en het gewone leven, wat dat ook was, weer zijn loop nam, bleek dat met name het tekort aan huizen meer dan nijpend was. Er was bij de overheid een groot tekort aan geld, bouwmaterialen waren schaars, veel mensen, vooral mannen, keerden terug uit Duitsland, voedsel was schaars. Enzovoort.
Sommige Vlaardingers rekenden af met de Moffenmeiden, die hier vreemd genoeg Stuka’s werden genoemd. Zij hadden mogelijk in hun onschuld vriendschap gezocht met Duitse soldaten. Het afknippen van hun haardos was een nog wel te dragen vernedering, zo lijkt het uit de overgeleverde informatie.
Maar, de optimisten gingen niet bij de pakken neerzitten en organiseerden allerlei leuke dingen zoals tentoonstellingen, zij bouwden speeltuinen voor kinderen, kranten verschenen weer met ongecensureerde berichten en een organisatie, het NIWIN, probeerde met beperkte middelen oorlogsslachtoffers te helpen. Er kwamen helaas voor velen nieuwe problemen bij. De regering stuurde troepen naar Indië, nu Indonesië, om de opstand aldaar met veel geweld de kop in te drukken. Het kostte mijn neef Sietse Buisman zijn leven.
U vindt het in dit boek, dat is ontstaan uit nieuwsgierigheid naar die periode en uit mededogen met de slachtoffers, mensen die na de vooroorlogse crisisjaren, de gruwelen van de Tweede Wereldoorlog en de uitermate moeilijke periode erna moesten zien te overleven.
Auteur: Frans Assenberg
257 pagina’s
ISBN: 978-90-812149-9-5
Verkrijgbaar bij Boekhandel Plantage Pontier in Vlaardingen.